Ο Πολιτισμός έχει ανάγκη το οξυγόνο του

 Το κείμενο έχει αναδημοσιευτεί από την επίσημη σελίδα του Γιάννη Κότσιρα στο facebook:

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=328385245325443&id=100044619090853

και από την επίσημη σελίδα του Κέντρου Πολιτισμού Κεντρικής Μακεδονίας στο facebook: 

https://www.facebook.com/1678912235661170/posts/2959746657577715/

Στον Φοιτητικό Κόσμο (Ανεξάρτητη Φοιτητική Συνεταιριστική Εφημερίδα)

https://foititikoskosmos.gr/%cf%84%ce%ad%cf%87%ce%bd%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%af%ce%b1/

Το Κέντρο Πολιτισμού Κεντρικής Μακεδονίας το βράδυ της Κυριακής του Πάσχα εξέπεμψε δωρεάν τη συναυλία του αγαπημένου Γιάννη Κότσιρα και των συνεργατών του που μαγνητοσκοπήθηκε λίγες μέρες πριν, δίπλα από τους μαγευτικούς καταρράκτες της Έδεσσας. Η μουσική αυτή βραδιά, αν και διαδικτυακή, ένιωσα να με γεμίζει με Tέχνη, με Πολιτισμό… με οξυγόνο. Το αίσθημα της ψυχικής ευφορίας εναρμονισμένο πλήρως με το καταπράσινο φυσικό τοπίο, την απόλυτη πηγή οξυγόνου. Ασυναίσθητα και αυθόρμητα κατά την παρακολούθηση, έκανα έναν συνειρμό… σαν η μουσική και τα τραγούδια να συνάντησαν τη φύση. Η σκέψη αυτή αισθάνθηκα να κρύβει μέσα της μια αλήθεια πιο βαθιά.

Και τελικά ναι, η Τέχνη, ο Πολιτισμός σαν να ένιωθαν έντονα την ανάγκη τη βραδιά εκείνη να βρουν το οξυγόνο τους, να αναπνεύσουν. Σκέφτομαι πως σ’ όλο αυτό το παρατεταμένο διάστημα της πανδημίας η Τέχνη και ο Πολιτισμός είναι απ’ τους τομείς που πλήττονται περισσότερο και αφημένοι στο έλεός τους, αναζητούν σωσίβιες λέμβους στην αυτόβουλη πραγματοποίηση ζωντανών μεταδόσεων των παραστάσεων και των συναυλιών τους.

Δυστυχώς, είναι γεγονός πως η πολιτεία δεν υπέδειξε -και εξακολουθεί να μην το κάνει- καμία στενή και τρυφερή περίπτυξη προς τους ανθρώπους που πλαισιώνουν τον πολιτισμό μας και βιοπορίζονται μέσω αυτού. Η συναυλία του Γιάννη Κότσιρα με σκηνικό τους επιβλητικούς καταρράκτες ένιωσα να έχει, εκτός από ψυχαγωγική διάθεση και χαρακτήρα γνωριμίας του κοινού με το μαγικό αυτό τοπίο, και συμβολική διάσταση. Σαν να ήταν ένα κάλεσμα του ίδιου του Πολιτισμού να ακούσουμε όλοι μας την ανάγκη του να αναπνεύσει. Ο πολιτισμός μας ασφυκτιά και κάνει έκκληση βοήθειας για οξυγόνο. Κι όμως αυτή η τόσο διαμετρικά αντίθετη εικόνα, ταίριαξε τόσο απλά αλλά και τόσο τέλεια με το φυσικό τοπίο. Για μια βραδιά ο Πολιτισμός εισέπνευσε οξυγόνο, παράταση ζωής στον καταπιεστικό καιρό της πανδημίας που του το στερεί με απόλυτη βιαιότητα. Ο πολιτισμός μας είναι αυτός που τελικά δίνει χρώμα και ζωή στη μονοτονία της καθημερινότητας και είναι αυτός που μας λείπει περισσότερο την περίοδο αυτή. Οφείλουμε, λοιπόν, να τον διατηρούμε ζωντανό δίνοντάς του πνοή.

Δεν είμαι ούτε ειδικός, ούτε κάποιος που έχει γνώσεις στον υγειονομικό τομέα, όμως ως άνθρωπος αυτής της κοινωνίας συνειδητοποιώ πως ο Πολιτισμός ζητά τη βοήθειά μας. Ας προσπαθήσουμε σ’ αυτόν τον δύσκολο καιρό της πανδημίας να μεριμνήσουμε γι’ αυτόν και για τους ανθρώπους του, και η ανάγκη για συλλογική συνεισφορά προς εκείνον να γίνει το αίτημα όλων μας που θα ακουστεί. Έχουμε χρέος να τον αφήσουμε να αναπνεύσει, να μη του στερήσουμε άλλο το οξυγόνο του, να τον κρατήσουμε στη ζωή. Μας έχει ανάγκη. Τον έχουμε ανάγκη.

Αγγελική Πολυκράτη, 3/5/2021