Κείμενό μου για τον Φοιτητικό Κόσμο (Ανεξάρτητη Φοιτητική Συνεταιριστική Εφημερίδα)
*Περιγραφή εικόνας για τυφλά άτομα:
Τα παιδιά του Πειραματικού Σχολείου Θεσσαλονίκης σχηματίζουν με τις τσάντες τους το μήνυμα: "για κάθε Άλκη" ως ένδειξη ενός λεπτού σιγής για τον άδικο θάνατο του νεαρού φοιτητή.
Έχουν περάσει μονάχα λίγες μέρες από τη στυγερή δολοφονία του συνομήλικου Άλκη. Δεν μπορούσα τον προηγούμενο καιρό να γράψω, να του αφιερώσω ένα “αντίο” και ακόμα και αυτή τη στιγμή που γεμίζω τις παρακάτω γραμμές με διακατέχει βαρύ συναισθηματικό φορτίο. Με πνίγει και μένα, όπως κι όλους μας, η λύπη, ο θυμός και το “γιατί;” που βασανίζει τους έρημους γονείς του αδικοχαμένου Άλκη.
Το παρόν κείμενο δε θα αναλωθεί σε περαιτέρω εκφράσεις και δηλώσεις, δεν είναι ο σκοπός μου ούτως ή άλλως αυτός. Tρεις λέξεις μόνο θέλω να επισημάνω και την τεράστια ανάγκη να τις καταπολεμήσουμε εκ βαθέων, γιατί πλέον το ποτήρι ξεχείλισε. Φανατισμός, βία, φασισμός. Ναι, φασισμός και οι δολοφόνοι του Άλκη και του “κάθε” Άλκη δεν μπορούν να χαρακτηριστούν αλλιώς παρά μόνο ως φασιστοειδή ανθρωπόμορφα κτήνη. Αν οι τελευταίοι χαρακτηρισμοί φαντάζουν νατουραλιστικοί -κατά τους όρους της λογοτεχνίας- τότε ας εκφραστεί η φρασεολογία αυτή και κοινωνιολογικά με πολύ απλά λόγια: “Όταν η δική σου ελευθερία αμαυρώνει και στερεί τη δική μου ελευθερία, τότε γίνεσαι φασίστας. Άκου το για να το μάθεις, γιατί απ’ ότι φαίνεται δεν το μαθες τότε που έπρεπε, και τώρα εσύ ο ίδιος αφαίρεσες τη ζωή τη δική μου”. Δυστυχώς δεν είναι ο Άλκης που μιλάει. Δυστυχώς δεν είναι ο “κάθε” Άλκης που τα λέει αυτά. Ο “κάθε Άλκης” δε θα γυρίσει ποτέ πίσω κι αν δε βάλουμε επιτέλους μυαλό να γίνουμε άνθρωποι, νέα παιδιά θα χάνονται αδίκως από τη μάστιγα του χουλιγκανισμού, του τραμπουκισμού και του φασισμού υπό κάθε του μορφή. Γιατί το ψάρι -όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα, έτσι και εδώ- βρωμάει απ’ το κεφάλι. Και το τέρας των συνδέσμων και των τραμπούκων μπρατσομένων με μαχαίρια και δρεπάνια όλο και θα θηριεύει, γιατί πάντα η Πολιτεία είναι ανίκανη να θερίσει το κεφάλι του τέρατος. Είναι ανίκανη να θεραπεύσει εκ ριζών αυτό το απόστημα. Γιατί πάντα η Πολιτεία και “οι από πάνω” είναι δειλοί, γιατί πάντα τους νοιάζει το προσωπικό τους συμφέρον.
Για ποια νομοθεσία και για ποια παιδεία μιλάμε, όταν γύρω μας θρασύδειλοι τραμπούκοι παρενοχλούν, βιάζουν, σκοτώνουν;; Όταν γύρω μας μάνες και πατεράδες χάνουν τα παιδιά τους, επειδή φασιστοειδή δίποδα της νοσηρής αυτής κοινωνίας, αποφασίζουν να αφαιρέσουν τη ζωή του παιδιού των δύο αυτών ανθρώπων, του θησαυρού τους, του καρπού τους, του κόπου μιας ολόκληρης ζωής;; Μέσα σε λιγότερο ενός λεπτού έχει κιόλας εκπνεύσει όλη η ζωή ενός ανθρώπου…
Λέμε ότι καταδικάζουμε την πατριαρχία, καταδικάζουμε τον χουλιγκανισμό, καταδικάζουμε τον φασισμό. Ουσιαστικά όμως δεν καταδικάζουμε απολύτως τίποτα, μόνο συνηγορούμε στη διαιώνιση αυτής της φαυλότητας, όταν η ίδια η Πολιτεία συνεχίζει να γεννά αυτά τα κτηνώδη άτομα. Πού είναι η νομοθεσία να φοβίσει, να αποτρέψει; Πού είναι το Σχολείο να μιλήσει, να προλάβει;; Γιατί το σχολείο έχει ως απώτερο σκοπό να σε φτάσει στην επιτυχία των εξετάσεων. Γιατί δεν υπάρχουν προγράμματα του Υπουργείου Παιδείας που να προάγουν τον εθελοντισμό και να καλλιεργούνται έτσι στα παιδιά τα αισθήματα της αλληλεγγύης, της ενσυναίσθησης, της ανθρωπιάς, παρά μόνο του ατομικισμού, της ανταγωνιστικότητας και της “εξολόθρευσης” του άλλου για να υπερισχύσεις εσύ. “Γιατί, καλώς ή κακώς, οι Πανελλήνιες είναι είτε εσύ είτε ο άλλος”, θυμάμαι πολύ καλά να μου λένε ως υποψήφια. Γιατί το Υπουργείο Παιδείας αρκείται σε μια Παγκόσμια Ημέρα κατά του bullying και σε μια Παγκόσμια Ημέρα του Αθλητισμού. Γιατί το Υπουργείο Παιδείας αγκομαχά να σου μάθει τις δευτεροβάθμιες, τριτοβάθμιες, δεκαβάθμιες, νιοστές εξισώσεις. Γιατί το Υπουργείο Παιδείας δεν κάνει τίποτα απολύτως ουσιαστικό, παρά μόνο να προάγει την τεχνοκρατία. Το σχολείο έχει καταντήσει να είναι μόνο για αυτούς που θέλουν να γίνουν επιστήμονες. Όλοι μας, λοιπόν, θα γίνουμε επιστήμονες αλλά λίγοι θα είναι και Άνθρωποι. Και για να προλάβω ορισμένους… η εκπαίδευση είναι μόρφωση και ναι αδιαμφισβήτητα, σηματοδοτεί την προοδευτική πορεία της ανθρωπότητας, όμως η παιδεία είναι η ίδια η ανθρωπότητα. Οφείλουμε να αναρωτηθούμε όλοι μας πρωτίστως για το τι ανθρώπους φτιάχνουμε τη δεδομένη στιγμή και για το τι ανθρώπους θέλουμε πραγματικά να διαπλάθουμε. Μήπως το ότι τα ήδη πολλαπλά φαινόμενα φασισμού με την όποια μορφή εκδήλωσής τους είναι απόρροια της ελλιπούς παιδείας και νομοθεσίας;; Ανεξαρτήτως της προετοιμασίας για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, το σχολείο οφείλει πρώτα απ’ όλα να μας μορφώνει όλους ανεξαιρέτως κοινωνικά.
Γιατί αν κάποιοι μέσα στην αρρωστημένη κοινωνία που ζούμε καταφέρνουν και διαπλάθουν, σμιλεύουν ευαίσθητες τις παιδικές ψυχές και σώζουν τις “ωραίες υποσχέσεις της ζωής”, όπως χαρακτηρίζει ο Εξυπερύ τα παιδιά, τότε αυτοί είναι κάποιοι ελάχιστοι Άνθρωποι που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στα σχολεία, που μιλάνε στα παιδιά, που τους ανοίγουν τα μάτια και φωτίζουν την ψυχή τους. Μόνο αυτοί είναι και είναι μόνοι τους. Και πραγματικά οι παιδαγωγοί αυτοί είναι ελάχιστοι. Καιρός να διεκδικηθεί και να απαιτηθεί επιτέλους η Παιδεία που αρμόζει σε μία κοινωνία που σκοπό έχει να διαπλάθει ανθρώπους και να πατάξει τον φασισμό και αρωγός της και θεματοφύλακάς της ας είναι η νομοθεσία.
Αγγελική Πολυκράτη 10/02/2022
Αφιερωμένο στη μνήμη κάθε παιδιού που του πήραν άλλοι τη ζωή του αδίκως
