Τελείως αυθόρμητα μα νιώθοντας να με πνίγει ένα πηγαίο αίσθημα ευθύνης ως πρώην αποδέκτης του αγαθού και προϊόντος της εκπαίδευσης αλλά και ως μελλοντική -θέλω να ελπίζω- αρωγός της εκπαιδευτικής διαδικασίας, αποφάσισα να καταγράψω κάποιες σκέψεις μου που εδώ και πολύ καιρό αδυνατούσα ψυχικά να μπω σ' αυτή τη διαδικασία "διαλόγου" με το συγκεκριμένο ζήτημα λόγω του ότι η εμπειρία μου με τις Πανελλήνιες είναι πολύ πρόσφατη και τα κατάλοιπα ψυχικής φθοράς εξακολουθούν εν μέρει να εμφανίζονται, παρόλο που η φοιτητική πορεία τυπικά έχει ήδη αρχίσει και διανύεται. Λοιπόν, για να μην μακρηγορώ το φλέγον ζήτημα που αφορά στον εκπαιδευτικό κλάδο είναι το εξής: η αδίστακτη κατακρεούργηση των κοινωνικών επιστημών απ' το λυκειακό πρόγραμμα σπουδών υπό τη σφραγίδα του Υπουργείου Παιδείας.
Σπουδάζω Φιλολογία και εξορισμού τα Λατινικά μού είναι απαραίτητα και πολύ ορθώς αποφασίστηκε η επανένταξή τους στα εξεταζόμενα μαθήματα της ανθρωπιστικής (θεωρητικής) κατεύθυνσης, γιατί η χρονιά μου και αυτή που δίνει εξετάσεις φέτος, θα έρθουν κυριολεκτικά σε πρώτη επαφή με τα Λατινικά, στο Πανεπιστήμιο (όσες σχολές τα απαιτούν) και εξαιτίας αυτού, τα προβλήματα με τα οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι είναι πολλά.
Στο συγκεκριμένο κείμενο θέλω να ταχθώ έχοντας ως οδηγό το αίσθημα του δικαίου υπέρ όχι μόνο της παραμονής αλλά και της εδραίωσης των κοινωνικών επιστημών στο ολοήμερο σχολικό πρόγραμμα. Μπορεί η πρόληψη της ύλης των Λατινικών να αποδεικνύεται στην πράξη ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα, σε καμία περίπτωση όμως δε μετανιώνω που διδάχτηκα Κοινωνιολογία, ίσα ίσα νιώθω τυχερή και πλήρης.
Κατά την ταπεινή μου άποψη, η τελευταία αποτελεί την επιτομή όχι μόνο των κοινωνικών επιστημών αλλά και των ανθρωπιστικών, και λέγοντας ανθρωπιστικές επιστήμες δεν εννοώ τις θεωρητικές αλλά την παιδεία που θα πρέπει να εγκολπώνεται από όλους τους μαθητές, επομένως η Κοινωνιολογία οφείλει να έχει εξέχοντα ρόλο στον εκπαιδευτικό βίο όλων των νέων.
Μας ζητούν ψήφο απ' τα 17 ενώ στην ουσία η πλειοψηφία των μαθητών έχει άγνοια ως προς τον τρόπο διεξαγωγής της εκλογικής διαδικασίας. Τα μαθήματα της γενικής παιδείας, "Πολιτική Παιδεία" στην Α λυκείου και "Πολίτης και Δημοκρατία" στη Β τάξη, είχαν αυτόν τον σκοπό, να μας φέρουν σε επαφή με το ύψιστο πολιτικό δικαίωμα αλλά πρωτίστως πολιτική υποχρέωση. Οι 3 διδακτικές ώρες της "Πολιτικής Παιδείας" μειώθηκαν σε 2 ώρες εβδομαδιαίως, ενώ ο "Πολίτης και Δημοκρατία" καταργήθηκε εντελώς.
Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη στα "Πολιτικά" του, ο άνθρωπος είναι φύσει πολιτικόν ζώον. Αυτή τη στιγμή, λοιπόν η κυβερνητική απόφαση στερεί από τους μαθητές τη γνώση για τη θεμελιώδη διαδικασία του "εκλέγειν και εκλέγεσθαι".
Όσον αφορά στην Κοινωνιολογία, το επιστημονικό αντικείμενο της ειναι η εκπλήρωση αρχικά της παρατήρησης των κοινωνικών ομάδων και δομών, της ανθρωπινης κοινωνίας γενικότερα. Είναι η παρατήρηση του ίδιου μας του κόσμου. Μέσα, λοιπόν, από την παρατήρησή του, προβαίνουμε στην ερμηνεία του και στη συνέχεια, στην ανατροπή του, στην ανατροπή όλων εκείνων των παγιωμένων αντιλήψεων και καταστάσεων που μαστίζουν το πλανητικό μας χωριό. Οι έννοιες "εγκληματικότητα", "φτώχεια", "ανεργία", "ρατσισμός", "ανισότητες", "καταπάτηση δικαιωμάτων", "παιδική εργασία" και πολλές άλλες αποτελούν αντικείμενα επιστημονικής μελέτης της Κοινωνιολογιας. Είναι οι κοινωνικές παθογένειες που μόνο αν τις γνωρίζουμε σε βάθος μπορούμε να τις ανατρέψουμε και να τις εξαλείψουμε. Η εκπαιδευτική διαδικασία, για να ολοκληρωσει το "τέλος" της, τον σκοπό της δηλαδή, έχει ανάγκη τις κοινωνικές επιστήμες.
#Not_Another_Brick_In_The_Wall
#Change_Education
Αγγελική Πολυκράτη, 12/1/2021
