Ο Σπ. Μπιμπίλας μιλά για όλους και για όλα σε μια ΦΚ Συνέντευξη

 Συζητάμε παρέα με τον ηθοποίο και πρόεδρο του Σ.Ε.Η, Σπύρο Μπιμπίλα, στον Φοιτητικό Κόσμο (Ανεξάρτητη Φοιτητική Συνεταιριστική Εφημερίδα). Η συνέντευξη βρίσκεται στον σύνδεσμο που ακολουθεί:

https://foititikoskosmos.gr/%ce%bf-%cf%83%cf%80-%ce%bc%cf%80%ce%b9%ce%bc%cf%80%ce%af%ce%bb%ce%b1%cf%82-%ce%bc%ce%b9%ce%bb%ce%ac-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%8c%ce%bb%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%8c/

Ο αριθμός 77135...έσβησε

 Αποχαιρετώ την κυρία Εσθήρ Κοέν, επιζήσασα του στρατοπέδου συγκέντρωσης, Άουσβιτς - Μπιρκενάου με αριθμό βραχίονα: 77135. Είχα την τύχη και την τιμή να τη γνωρίσω. Κείμενό μου στον Φοιτητικό Κόσμο (Ανεξάρτητη Φοιτητική Συνεταιριστική Εφημερίδα)

https://foititikoskosmos.gr/%ce%bf-%ce%b1%cf%81%ce%b9%ce%b8%ce%bc%cf%8c%cf%82-77135-%ce%ad%cf%83%ce%b2%ce%b7%cf%83%ce%b5/

 Ήταν Δεκέμβριος του 2017, όταν μια ομάδα μαθητών μαζί με την καθηγήτριά μας επισκεφθήκαμε την οικογένεια του Ρέστειον. Αφού ακούσαμε, λοιπόν, τις ιστορίες ζωής των ενοίκων του Κέντρου Φιλοξενίας Ηλικιωμένων, σιγά-σιγά όλα τα παιδιά πλησιάσαμε μια ηλικιωμένη κυρία που καθόταν σ’ ένα καροτσάκι λόγω της αρκετά προχωρημένης ηλικίας της. Κρατούσε μια μπορντό τσαντούλα. Την κρατούσε σφιχτά και, περνώντας ο καιρός μετά την επίσκεψή μας, έβλεπα σε κάθε φωτογραφία να την έχει πάντα μαζί της. Σαν να μην ήθελε να την αποχωριστεί…

Την κοιτούσαμε και την περιεργαζόμασταν. Δε μίλαγε, το βλέμμα της όμως… ακόμη το θυμάμαι. Σαν κοίταζες τις κόρες των ματιών της, έβλεπες μέσα τους τη ζωή της όλη. Και ήρθε η στιγμή που καταφέραμε δειλά-δειλά να την πλησιάσουμε. “77135” ίσα που κατάφερε να εκφωνήσει κοιτάζοντάς μας. Χωρίς να μπορεί να μιλήσει… το μόνο που η ψυχή της κατάφερε να εκπνεύσει ήταν αυτός ο αριθμός. Προσεχτικά και σιγά-σιγά τον άγγιξα. Ρίγος.

Η κυρία Εσθήρ Κοέν δε θα κρατάει από δω και πέρα την μπορντό τσαντούλα της. Στις 10 Αυγούστου του 2021 ο ανεξίτηλα χαραγμένος αριθμός μετά από 77 ολόκληρα χρόνια που τη σημάδευε… έσβησε. 

Νιώθω τεράστια τιμή και δέος που την είδα, που άκουσα το βλέμμα της να μου μιλάει και που άγγιξα τον αριθμό της. Θυμάμαι σαν παιδί τότε να λέω στον εαυτό μου: “αυτή η γυναίκα είναι ένας άνθρωπος μνημείο”. Έτσι είναι. 

Εσθήρ Κοέν, γεννημένη στα Ιωάννινα το 1924. Συνελήφθη σε ηλικία 20 ετών από τους Ναζί, οι οποίοι και την μετέφεραν μέσω Λαρίσης στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς-Μπίρκεναου. Έναν χρόνο αργότερα, τον Μάιο του 1945, απελευθερώνεται από τον Ερυθρό Σταυρό και επιστρέφει στον τόπο της.

Εσθήρ Κοέν. Αριθμός βραχίονα: 77135. Επιζήσασα του Άουσβιτς.

Αυτή η συνάντηση είναι ένας θησαυρός που θα τον έχω για πάντα χαραγμένο στην καρδιά μου. Με το κείμενο αυτό θέλω να αποχαιρετήσω την κυρία με την μπορντό τσάντα…

Ακολουθεί η βραβευμένη από το Υπουργείο Παιδείας σε συνεργασία με το Εβραϊκό Μουσείο ταινία μικρού μήκους. Στο 3:58 λεπτό η συνάντησή μας με την Εσθήρ Κοέν. 

https://youtu.be/uXy-oIYqUVM

(Φωτογραφίες: Monis Halegoua,η τελευταία φωτογραφία από την επίσκεψή μας τον Δεκέμβριο του 2017)

Αγγελική Πολυκράτη, 11/08/2021

ΦΚ Συνέντευξη: ο Στέφανος Ξενάκης για το τώρα, το χθες και το αύριο

 Συζητάμε με τον Στέφανο Ξενάκη στον Φοιτητικό Κόσμο (Ανεξάρτητη Φοιτητική Συνεταιριστική Εφημερίδα). Διαβάστε τη συνέντευξη στον σύνδεσμο που ακολουθεί:

https://foititikoskosmos.gr/%cf%86%ce%ba-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%ad%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%85%ce%be%ce%b7-%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%ad%cf%86%ce%b1%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%be%ce%b5%ce%bd%ce%ac%ce%ba%ce%b7%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%8c/

Για τον κύριο Μίκη μας...

 Για τα ενενηκοστά έκτα γενέθλια του Μίκη Θεοδωράκη ένα κείμενό μου στον Φοιτητικό Κόσμο (Ανεξάρτητη Φοιτητική Συνεταιριστική Εφημερίδα) όπου αρθρογραφώ

https://foititikoskosmos.gr/%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%ce%bc%ce%af%ce%ba%ce%b7%cf%82-%ce%bf-%ce%bc%ce%af%ce%ba%ce%b7%cf%82-%cf%8c%ce%bb%cf%89%ce%bd-%ce%bc%ce%b1%cf%82/

*Το κείμενο έχει αναδημοσιευτεί από τη σελίδα Φίλοι Μίκη Θεοδωράκη/Mikis Theodorakis' friends στο facebook: https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=368740387956385&id=100044612791415&sfnsn=mo

Προσπαθώ να γράψω για τον κύριο Μίκη μας…

Ο Μεγάλος μας Μίκης, ο Μίκης όλων μας γίνεται σήμερα (27/07/2021) 96 χρονών. Συγκίνηση και δέος, γιατί αυτός ο άνθρωπος υπάρχει ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους. Συγκίνηση, δέος και υπερηφάνεια, γιατί το πνεύμα αυτού του ανθρώπου φιλοξενείται στον κόσμο τον επίγειο και τον ομορφαίνει δίνοντάς του υπόσταση, χαρίζοντάς του συνθετική πνοή. Τα έργα του, αλλά και η ίδια η παρουσία του στεγάζουν όχι μόνο τον ελληνικό πολιτισμό, αλλά και το διεθνές λαϊκό αίσθημα, τον παγκόσμιο πολιτισμό. Είμαι σίγουρη ότι δεν υπάρχει άνθρωπος αυτού του κόσμου που σαν ακούσει τους ύμνους του μοναδικού Θεοδωράκη δε θα ανατριχιάσει κι -ίσως- δε θα δακρύσει. Δωρικός και μεγαλεπήβολος συγχρόνως κάνει τις λέξεις των μεγάλων ποιητών, του Ελύτη, του Ρίτσου, του Σεφέρη, του Λειβαδίτη, του Αναγνωστάκη να ακούγονται ως τα πέρατα της γης των ανθρώπων. 

Η μουσική του Μίκη -ελπίζω να μου επιτρέπεται από υπέρμετρο σεβασμό και νιώθοντας έντονα το κοινό λαϊκό αίσθημα που αποπνέει η μουσική του, η χρήση της κλητικής προσφώνησης του μικρού του ονόματος- είναι πηγαία και νομίζω ότι όταν λέμε πως δεν μπορούμε να εξηγήσουμε κάτι με τον λόγο, αυτό ακριβώς αισθανόμαστε… τη μουσική του Μίκη, γιατί είναι η μουσική όλων των Ελλήνων, γιατί είναι η μουσική όλων των ανθρώπων που δεν ερμηνεύεται με τον λόγο, τη σκέψη παρά μόνο με το συναίσθημα. 

Απ’ το δωρικό «Άξιον Εστί» και τον ανατριχιαστικό «Επιτάφιο» μέχρι τον λυρικό και πανανθρώπινο «Ζορμπά» ο Μίκης είναι κοντά μας, είναι μέσα μας κάθε μέρα. Τόσα είναι τα έργα του, τόση είναι η ιστορία του ανθρώπου αυτού που οι γραμμές δε μου φτάνουν για να γράψω. Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Μαρία Φαραντούρη, Αντώνης Καλογιάννης είναι οι φωνές-σύμβολα της μουσικής του Θεοδωράκη. Ενώ και σήμερα, σύγχρονοι σπουδαίοι ερμηνευτές διεθνούς εμβέλειας, Γιώργος Νταλάρας, Γιάννης Κότσιρας, Μάριος Φραγκούλης κ.ά. είναι επίσης άρρηκτα συνδεδεμένοι και «σημαδεμένοι» στην καρδιά τους από τον μεγάλο Μίκη. Δεν είναι μόνο οι μεγάλοι καλλιτέχνες «σημαδεμένοι» από τα τραγούδια αυτά, αλλά κι όλοι οι άνθρωποι που τραγουδούν ενωμένοι τα ηρωικά έπη του τιτανομέγιστου Μίκη. Αυτό είναι το μαγικό με τον Μίκη, ότι τα τραγούδια του ανήκουν σε όλους μας και είναι για όλους μας.

Με τον Μάνο Χατζιδάκι.

Αισθάνομαι πολύ μικρή, αυτή τη στιγμή που προσπαθώ να γράψω γι’ αυτόν τον υπεράνθρωπο, όμως το θάρρος της νιότης, το τρυφερό και αθώο «θράσος» που θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κάποιος ρομαντικός, κατά την ταπεινή μου γνώμη δικαιολογεί την επιθυμία μου αυτή. Το νιώθω, λοιπόν, σαν ανάγκη και σαν χρέος να γράψω γι’ αυτόν τον άνθρωπο. Νιώθω την ανάγκη να πω μέσα από τις λιγοστές αυτές γραμμές ένα «ευχαριστώ». Η νέα γενιά έχουμε χρέος να αισθανθούμε βαθιά μέσα μας τα τραγούδια του Μίκη. Έχουμε χρέος να βιώσουμε ακούγοντας τον Μίκη τον διαρκή αγώνα για την ελευθερία. Κάθε μέρα οφείλουμε να σπάμε τα δεσμά μας και να αγωνιζόμαστε να γίνουμε ελεύθεροι. Τιμή, λοιπόν και χρέος μας να διαδίδουμε και να βιώνουμε καθημερινά το τεράστιο και υπεράνθρωπο έργο του μοναδικού μας κύριου Μίκη.

Κύριε Μίκη μας,

Σ’ ευχαριστούμε.

https://youtu.be/pSujHbm-rG8

Αγγελική Πολυκράτη, 29/07/2021