Εν καιρώ πανδημίας...
Αυτό που μας τυραννά με μανία είναι η φθορά μας. Είμαστε εμείς οι ίδιοι που φθείραμε. Είμαστε εμείς οι ίδιοι που ξεχάσαμε ότι είμαστε ιστοί ενωμένοι του ζωντανού οργανισμού που μας φιλοξενεί, του πλανήτη μας. Τον καταστρέφουμε, τον γδέρνουμε, του στερούμε το οξυγόνο το, τον φθείρουμε. Μας ζητά να τον αφήσουμε ν' αναπνεύσει. Μας ζητά απεγνωσμένα να τον ακούσουμε, κι όμως δεν μπορούμε. Εθελοτυφλούμε. Άνθρωπε, σταμάτα. Είναι ανάγκη: "κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά".
Αγγελική Πολυκράτη, Σάββατο 28 Μαρτίου 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου